Van der Poel - Dumoulin

Voetbal is een spelletje waar twee partijen van elf spelers tegen elkaar spelen met als doel de meeste keren de bal over de achterlijn van de tegenstander te krijgen op welke manier dan ook maar niet met de armen. Om nog iets specifieker te zijn; de bal moet over de achterlijn en wel in het gedeelte waar een soort van hok staat van 2,44 meter hoog bij 7,32 meter breed. Dit noemen we de ‘goal’. Iedere partij heeft een keeper. Een keeper mag als enige speler binnen een afgebakend gebied van circa 40 bij 16 meter de bal met alles aanraken, dus ook met z’n handen. Een wedstrijd bestaat uit twee helften met een gelijke tijdsduur. In het geval van de leeftijdscategorie van onder 13 dertig minuten per speelhelft. Een voetbalwedstrijd vindt plaats op een kunstgrasveld (zoals bij sommigen van de lezers in de achtertuin) of op ècht gras (zoals bij sommigen van de lezers vroeger in de achtertuin). Bij Unitas’30 is men gewend om op kunstgras te spelen, bij de tegenstander, VVR, op ècht gras.

Tot zover het theoretische gedeelte. Nu de wedstrijd.

Bijgekomen van de met angstzweet en 2-2 gewonnen wedstrijd tegen UVV’40 stonden de mannen klaar tegen de rivalen uit Rijsbergen. Een beetje zoals de veldcrossers tegen de wegrenners oftewel Mathieu van der Poel tegen Tom Dumoulin.

Met de wijze lessen van vorige week nog in ons geheugen en de wetenschap dat we op ècht gras niet ons sterkste spel spelen, waren we extra gefocust op een goed resultaat. VVR had er immers al twee overwinningen op zitten en willen wij aansluiting behouden met de top, hadden we maar één doel (goal): winnen!
De start leverde een snel samenspel op en had er af en toe de schijn van dat we op echt kunstgras speelden. (Het veld lag er ook heel knap bij!). De eerste kansen lieten niet lang op zich wachten. Na 10’ trof Wesley de keeper op zijn weg (helaas niet voor het laatst deze wedstrijd…), gevolgd door een kans voor Destyno in de 14e minuut.
In de 15e minuut was het wel raak een inzet van Job werd gekeerd door de keeper, maar kon ingetikt worden door Wesley. 0-1! Bij deze actie raakte de keeper van VVR licht geblesseerd, maar kon uiteindelijk wel doorspelen (om vervolgens een heldenrol te vervullen).
Tot nu toe was VVR niet de ploeg die we hadden verwacht, of waren wij in deze fase zo goed?
De show ging door en het leek wel een eenrichtingsweg. De ene aanval volgde op de andere aanval en Wesley was met zijn snelheid en kracht een plaaggeest voor de verdediging van VVR. Meerdere malen moesten zij alle hens aan dek hijsen en hingen letterlijk aan het lichaam van Wesley. Dit bleef niet onbestraft en leverde Unitas’30 een aantal mooie situaties op zoals vrije trappen van Chloë in de 18e en 24 minuut.
Na de vrije trap in de 24e minuut brak een cruciale fase aan welke de wedstrijd in ons voordeel had kunnen beslissen. Eerst was het Wes die vanaf de rechterflank snoeihard de bal tegen de lat pegelde. De bal kwam echter terug het veld in en hoefde slechts ingetikt te worden. Het intikken diende echter te gebeuren in het hokje van 2,44 bij 7,32 meter wat we ooit ‘goal’ hebben genoemd. Er werd echter gekozen voor welhaast de moeilijkste oplossing: er over! Jammer, balen, maar nog geen paniek! We speelden in deze fase VVR totaal verloren èn onze favoriete tweede helft moest nog beginnen.
Terug naar de slot van de eerste helft. Wederom was het Wes die de linksback het bos instuurde en zodoende voor zichzelf een mooie positie creëerde om weer eens uit te halen. Helaas weer met hetzelfde resultaat: lat! Op zich bijzonder knap, maar de bal moet toch echt over de achterlijn in het hokje van 2,44 bij 7,32 meter.
Het slotakkoord van de eerste helft was echter voor VVR, gelukkig voor ons leverde dit geen onnodige paniek op en konden we beginnen aan onze favoriete tweede helft.
Vanaf het fluitsignaal voor de tweede helft begon VVR uit een ander vaatje te tappen. Ze waren feller, scherper en gaven een signaal af dat zij wilden winnen. Het spel was nog steeds wel eenrichtingsverkeer, maar niet de juiste richting en de show was hierdoor niet meer de show van Unitas’30.
Gelukkig hadden we nog een aantal scherpe counters in petto. In de 36e minuut werd Enes in een kansrijke positie aangespeeld. Helaas stuitte hij op de keeper.
Vanaf dat moment kwam Unitas’30 in zwaar weer. VVR legde een mooie pot voetbal op de mat waardoor onze verdediging meerdere malen het nakijken had en de opbouw vanuit achter steeds moeilijker werd door het jagen van VVR. Het onvermijdelijke kwam in de 38e minuut uit. Door wat ‘gekluts’ achterin schoot de rechtsbuiten van VVR de bal knap van een afstand in de hoek. 1-1. Dit was echter nog niet genoeg voor de Rijsbergers. Ze roken bloed en misschien wel terecht. Ons spel was geen schim van het spel van de eerste helft. Tot de 45e minuut. Na een goede aanval van VVR, konden we snel via een lange bal uitbreken. Wesley zette zijn turbo aan en wist twee verdedigers af te schudden, hoewel ééntje wel wat langer bleef hangen. Ook nu weer was de keeper van VVR een echte sta-in-de-weg.
En wat was ook alweer de essentie van voetbal? Juist doelpunten maken. En het is niet meer of minder dan wat VVR in de 48e minuut deed. Daar waar Unitas’30 met name in de eerste helft diverse kansen liet liggen, schoot de rechtsbuiten van VVR in de 48e minuut knap zijn tweede van de ochtend er in. 2-1.
Het moreel was gebroken en het lukte simpelweg niet meer om een vuist te maken. Het was dan ook VVR die in de 54e minuut besloot om ook mee te doen met het potje latje-trap. Gelukkig, want anders had het zomaar 3-1 kunnen zijn.

De lessen van vandaag:
- Als wij niet scoren en hullie wel, winnen hullie!
- Tom en Mathieu kunnen allebei heel goed fietsen, maar op gras wint Mathieu…