Unitas'30 JO19-1 verliest in extremis knotsgek duel tegen Roosendaal JO19-1

Alle facetten waren aanwezig voor een fantastische voetbalmiddag op sportpark De Lage Banken. Hetzelfde sportpark waar het zo’n 20 jaar geleden voor beide trainersduo’s allemaal begon. Het weer was heerlijk en huisfotograaf Andre had een plaatsje gevonden langs het veld om de kraker op de gevoelige plaat vast te leggen, zie onderstaande of op https://www.unitas30.nl/fotoboek/123906/2017-2018_unitas30_jo19-1.

Keeper Yurjen had hier vrijdagavond lucht van gekregen en was daarom nog speciaal naar de kapper gegaan. Aan Unitaszijde ontbraken Yazid, Yassir en Fabian. Kenny en Duncan hadden alles gegeven bij JO19-2 en sloten in de eerste helft aan.
De basiself bestond daarom uit:
Yurjen
Jan, Stefan, Bryan, Anouar
Jasper, Rifat, Riad
Alisan, Rick en Ülkem
Om 15:50u floot scheidsrechter Mathon voor het eerst.
De eerste 10 minuten gingen gelijk op. Vervolgens kreeg Unitas meer grip op het middenveld en dit leidde tot twee grote kansen voor Jasper en Rick. Jasper kreeg de bal niet onder controle en Ricks inzet ging voorlangs. De grip werd gedurende de 2e helft weggegeven omdat er te vaak voor de ‘mooie’ oplossing werd gekozen. Het was dan ook een fout die genadeloos werd afgestraft. De bal werd vanuit achter in de voeten van een Roosendaal middenvelder gespeeld. Hij zocht gelijk de aanval en met één pass zette hij zijn medespeler oog in oog met Yurjen, die werd omspeeld en zo de 0-1 op het scorebord zette.
Niet lang erna was er nog meer tegenslag toen aanvoerder Rick in een kopduel met zijn tegenstander in botsing kwam. Beide bleven op de grond liggen, maar Rick was er het slechtst aan toe. Verzorger Peter die al meerdere malen het veld moest betreden maakte overuren deze middag. Met nog een paar minuten op de klok was het even de rust afwachten hoe het er uitzag met onze captain. In de laatste minuten van de eerste helft werd er niet meer gescoord en bleef het dus 0-1.
In de kleedkamer overheerste teleurstelling maar werd aangegeven dat er zeker nog niks verloren was. Rick gaf aan absoluut door te willen gaan en daarom werd er niet gewisseld.
De tweede helft was nog maar een paar minuten aan de gang toen Roosendaal gevaarlijk doorkwam. Via de linkerkant werd de bal voorgegeven en kwam de bal terecht bij zijn medespeler. Zijn schot ging diagonaal tegen de touwen. Hierdoor werd onze achterstand verdubbeld naar 0-2. In goed overleg met de verzorging werd er ook voor gekozen dat het beter was om Rick te wisselen. Danny verving hem en ging linksbuiten spelen, waardoor Ülkem de nieuwe spits werd.
De gifbeker moest blijkbaar helemaal leeg, want na 55 minuten moest Rifat vanwege een directe rode kaart het veld verlaten.
Het slechtst mogelijke scenario werd werkelijkheid, maar het scenario dat de 42 minuten daarop volgde had niemand kunnen verzinnen. Superlatieven komen te kort om het vervolg van de wedstrijd te beschrijven. Knotsgek en krankzinnig!

Het begon met een bal in de verdediging van Roosendaal. De centrale verdediger speelde de bal te ver voor zich uit waarop Alisan anticipeerde. Met een kamikaze tackle werd Alisan in de lucht geslingerd en mochten we blij zijn dat hij op het veld kon blijven staan. Er was maar één straf toepasbaar en die werd ook gegeven door scheidsrechter Mathon. Rood voor Roosendaal en we gingen met 10 tegen 10 verder.
De geelzwarten roken bloed en het gas ging er nog een keer vol op. In de tussentijd waren Mitchel en Chiesa van JO17-1 klaar met hun wedstrijd en sloten bij ons aan. Om een aanvallende impuls te geven werden zij ingebracht voor Bryan en Anouar.
Een actie van Mitchel aan de linkerkant werd gelijk gevaarlijk en verwerkt tot een hoekschop. Onze luchtmacht ging mee naar voren. De corner werd getrapt en nog voordat onze koppers gevaarlijk konden worden, werd onze Jan Berezoetski blijkbaar in z’n gezicht geraakt. De scheidsrechter was onverbiddelijk, legde de bal op de stip en wederom rood voor Roosendaal. Met nog ruim een half uur op de klok, 10 tegen 9 en de aansluitingstreffer in aantocht was er ineens weer alles mogelijk.
Vaste penaltynemer Rick was al gewisseld dus wie wilde zijn verantwoordelijkheid nemen? Het was Ülkem die zijn zenuwen onder controle had en achter de bal ging staan. Hij koos de goede hoek en de 1-2 was gemaakt met nog dik 25 minuten officiële speeltijd.
Doordrukken en Roosendaal het spreekwoordelijke mes op de keel zetten was het devies, maar het liep even anders. Uit de aftrap was het Roosendaal die de aanval zocht. Wellicht met nog te veel aanvallende intenties aan Unitaskant werd de verdedigende taak even vergeten. Hierdoor kon Roosendaal opduiken in onze 16 en de bal inschieten op ons doel. Stefan kon met een uiterste krachtinspanning het doelpunt niet voorkomen en daarmee verdween de bal via zijn been in ons doel 1-3.
Na dit doelpunt gingen alle registers open om wederom voor de aansluitingstreffer te gaan. Het was weer Mitchel die over links een actie inzette. Hij was op de spreekwoordelijke brommer en de verdedigers van Roosendaal konden alleen aan de noodrem trekken. Op de rand van de zestienmeter werd hij onderuit gehaald en kregen we daar een vrije trap. Alisan eiste de bal op en zou de vrije trap gaan nemen. De scheidsrechter floot en Alisan nam zijn aanloop. De bal ging over de muur en richting het doel. De keeper kon er alleen maar naar kijken en met nog een kwartier was de marge wederom één, 2-3!
Unitas bleef de druk er goed ophouden en Alisan had de gelijkmaker op z’n schoen. Hij schoot met links de bal wederom op doel, maar op onfortuinlijke wijze kwam de bal via de onderkant van de lat terug het veld in.
Twee minuten later was het Chiesa die zijn tegenstander aan de rechterkant het bos instuurde. Hij gaf de bal voor en zijn voorzet eindigde bij de mee op gekomen Danny. Hij bracht de bal onder controle en zocht met zijn goede rechterbeen de verre hoek. Zijn schot verdween ook richting de verre hoek en wederom kon de Roosendaal keeper er niet bij, 3-3! Wat een spanning en een sensatie.
De jongens stroopte nog een keer de mouwen op, omdat ze voelden dat de 3 punten op de Leur gehouden konden worden. Uiteraard moest er ook gelet worden op de verdedigende taak want ook met 9 man heeft Roosendaal genoeg kwaliteit om een doelpunt te kunnen maken. Het was aan niks af te leiden dat Chiesa en Mitchel al een hele wedstrijd bij de 17-1 in de benen hadden, want ze bleven over links en rechts constant aanspeelbaar en gevaarlijk met individuele acties. Tot hele grote kansen leidde dit niet maar aan alles voelde je dat de 4-3 in de lucht hing.
Maar het werd bijna 3-4. Op het middenveld werd de bal verloren en gleed Stefan uit waardoor de speler van Roosendaal een vrije doortocht op het doel van Yurjen. Aangezien de speler van Roosendaal niet zelfzuchtig was en de bal speelde naar zijn mee gesnelde medespeler hadden ze de 3-4 op de schoen. Aangezien de speler voor de bal stond was er sprake van buitenspel en telde het doelpunt dus niet. Trainer Linschooten was het zicht- en hoorbaar niet eens met deze beslissing en kon ook met rood vertrekken.
Hier kwamen we goed weg en was dit toch wel een waarschuwing dat er gecontroleerd aangevallen moest worden. De 90e minuut liep maar er werden maar liefst 7 minuten bij op geteld. Unitas vond een punt niet genoeg en via Mitchel werd het wederom gevaarlijk. Hij omspeelde 1 tegenstander, vervolgens met een sleep de tweede en gaf de bal voor met links. Daar dook Alisan op en schoot de bal op het doel. De keeper van Roosendaal bewees als lijnkeeper zijn waarde en voorkwam de 4-3.
De blessuretijd verliep geleidelijk en beide ploegen leken genoegen te moeten nemen met een punt. Maar zoals hierboven beschreven bleek er nog een pijnlijke staart aan dit verhaal te hangen. Het was Roosendaal die nog een keer de aanval zocht en vrijwel identiek aan de 1-3 in onze zestienmeter kwam. Yurjen kwam uit maar de speler van Roosendaal was eerder bij de bal en schoof met zijn linkervoet de bal richting het doel. Het ongelofelijke was waar geworden want in de 96e minuut was het 3-4 geworden.
Helaas voor Unitas’30 eindigde deze wedstrijd in een anticlimax, want in de laatste minuut blessuretijd kon er geen aanval meer worden opgezet. Wat begon in een uitzichtloze positie werd met de getoonde veerkracht bijna nog beloond met 3 punten. Er werd alles of niks gespeeld en het werd jammer genoeg niks.
Qua spanning en strijdlust een fantastische wedstrijd voor het publiek die in grote getalen en uit alle windstreken waren komen kijken. Dank hiervoor en ook dank voor onze Unitas Tifosi, die op de tribune zorgden voor een ongekende sfeer met hun aanmoedigingen.
Volgende week gaan we weer bekervoetbal spelen uit tegen Beek Vooruit. Tot dan!