HET MIRAKEL VAN HEINKENSZAND: A2 WINT DE KNVB BEKER !

HET MIRAKEL VAN HEINKENSZAND: A2 WINT DE KNVB DISTRICTSBEKER!

Nog 1 keer mag uw correspondent verslag uitbrengen van het bekeravontuur van Unitas’30 A2. Want 3 weken geleden werd het onmogelijke mogelijk en wisten onze mannen via DVO’60 de finale te bereiken in een bloedstollende wedstrijd die pas in extremis werd beslist. De Leur is al 3 weken van slag, want op 4 juni was het dan eindelijk zover. Een gedegen voorbereiding, een trainingskamp bij de Leurse Havenfeesten en een aangepast intensief trainingsschema moesten de mannen klaarstomen voor de finale. Ook de minister van trainingszaken bij Unitas’30 (Maurieske) vond het oké dat er nog een keer getraind werd: alles in het belang van de voorbereiding op deze kraker.

De KNVB had in al haar wijsheid bedacht dat deze finale gespeeld zou worden op “neutraal” terrein bij SV Heinkenszand . Deze gezellige sportvereniging is gelegen in – hoe kan het ook anders – Heinkenszand. Voor de analfabeten onder ons: dat ligt in Zeeland, ergens bij Goes. In hoeverre je van “neutraal” kunt spreken, is niet uit te leggen, want de tegenstander van vandaag is het 1 kerkdorp verder gelegen ’s Heer Arendskerke A1. Die mannen kwamen te voet aan gekuierd, terwijl de Leur met 35 auto’s de overtocht maakte naar het verre Zeeland. Maar dat mocht de pret niet drukken. In het kader van het 60-jarige bestaan van SV Heinkenszand, was er een heuse feesttent opgebouwd met geluidsinstallatie, podium (we zagen Ronnie Buiks er al verleidelijk naar kijken) en bar (inclusief tapinstallatie). Dat laatste sprak enkele Leurenaren ook wel aan. Alle 143 inwoners van het piepkleine Heinkenszand waren naar het sportveld gekomen, zo leek het.

Om 12.00 uur had coach Robinho Sprenkels de mannen uitgenodigd voor vertrek. Op de Lage Banken was het E-toernooi aan de gang, dus een hoop bedrijvigheid bij Unitas’30. Tussen het gekrioel van 150 toernooivoetballers en 250 ouders door, druppelden één voor één de matadoren binnen. Helaas konden twee A2-ers niet meedoen vandaag. Marnik had het op zich zo slecht nog niet geregeld, want bronnen melden dat hij op een camping in Wallonië zit (voor zijn stage) in gezelschap van 9 vrouwelijke stagiaires. Als dat maar goed gaat. Menig A2-er zal wel jaloers zijn op deze casanova. Yoshi is vorige week helaas geblesseerd geraakt aan zijn knie en kon niet mee doen; uiteraard was hij wel van de partij om zijn teamgenoten aan te moedigen. Dus 11 man van ons zelf en meester-regelaar Robin had er nog 3 van de B2 geregeld: Justin, Nick en matchwinner bij DVO’60 Rachid. Rachid moest nog wel ff opgehaald worden, want hij lag nog op bed en Faisal was iets later, want hij moest naar de kapper. Belangrijke zaken in het leven, dus niemand die zich er echt druk om maakte. Moet kunnen, het is ook maar amateurvoetbal. De vraag is overigens wel wanneer de kapper het werk aan het hoofd van Faisal af gaat maken, want je zag dat hij ergens gestopt was met knippen. Daarover mogelijk later meer. Met een file van 35 auto’s vol met supporters, familie en aanhang werd de reis aangevangen naar Heinkenszand. Hopende op een tijdige aanwijzing op de A58, zodat we weten waar we eraf moesten.

Aangekomen op het sportveld aldaar, werden we verwezen naar een kleine naar zweet ruikende kleedkamer. Zo hoort het te zijn. De geur van scheenbeschermers en strijdende voetballers in een hokje van drie bij zeven. Dat is amateurvoetbal. De boys hebben vervolgens op veld 2 de warming up gedaan onder aanvoering van Billy van de Luijtgaarden die de mannen met zijn opzwepende en inspirerende teksten naar een sportief voorbereidingshoogtepunt bracht. Aan de andere kant was VV Heer Arendskerke A1 begonnen aan hun voorbereiding. Vijftien Zeeuwen die in hun competities 2 x kampioen waren geworden en met klinkende cijfers de finale hadden bereikt. Dat is wel even “another cook”, want onze knuppels waren niet verder gekomen als derde en achtste in de competitie en 2 penaltyreeksen plus een zwijnwedstrijd bij DVO’60. Enig ontzag voor deze palingvissers was wel op zijn plaats.

Nadat de formaliteiten waren afgerond betraden de 22 kanjers het veld onder aanvoering van een onpartijdig arbitrair trio. Zo kon vaste grensjager John in de dugout plaatsnemen en vaste invaller “Kiske” Halters mocht zijn favoriete plaats innemen achter de omheining naast de trouwe A2 toeschouwers (met seizoenskaart) Corné, Jack, Leon, Walter, Ronnie en Ton.
Aanvoerder Buiks wint de tos en overhandigd de aanvoerder van de tegenpartij een prachtig en speciaal laten maken Unitas’30 vaantje. Dit werd met enig ontzag voor de Leurse helden in ontvangst genomen. Wij kregen niets terug, dus de eerste morele winst was behaald. Daar kopen we helemaal niks voor natuurlijk, want de wedstrijd bleek toch met 0-0 te beginnen. De toeschouwers van VVA (vanaf nu de afkorting voor VV Heer Arendskerke A1) en Unitas’30 waren er klaar voor en hadden een plekje gevonden op het schattige (en verfloze) tribunetje op het sportpark van SV Heinkenszand. Het was dringen geblazen, maar dat krijg je als een wedstrijd uitverkocht is. Zo zagen we de voltallige familie Buiks (inclusief opa en oma), vader en moeder Van de Luijtgaarden, de Van Beekjes, de Klepjes, Corne van Zunderd, alle Frauenfeldertjes, pa de Graaf, ondergetekende met opa en oma en de – inmiddels met Merel aangevulde - familie Halters niet te vergeten. En nog meer voor mij bekende en onbekende Leurenaren.

Dan de wedstrijd, want daar gaat het allemaal om, niet waar. Sprenkels stuurde de volgende elf de wei in: Dylan in de goal. Achterin: Nick, Mitch, Bob en Teun. Op het middenveld Wessel, Wout en Rick. Voorin: Youri, Faisal en Niels. Niks mis mee, voorspelbaar en logisch. Top-keuze. Op de bank begonnen Rachid, Justin en Billy. Het schijnt dat Billy wat vermoeid was omdat ‘ie de avond tevoren het wat laat gemaakt had meej zun meske. Niet erg, want het mes snijdt aan twee kanten op deze manier. Zo kan de coach nog een tactische verrassing inbrengen mocht dat nodig zijn. En eerlijk is eerlijk: daar zou Billy wel eens de juiste man voor kunnen zijn.

VVA begon furieus aan de wedstijd. Meteen werd duidelijk dat we hier weliswaar met palingvissers te maken hadden, maar dat het zeker geen koekenbakkers waren. Goed voetbal en Unitas’30 kon maar met moeite de boel tegen houden. De bestorming duurde en duurde en je kon er op wachten: na 25 minuten valt de 0-1. Geheel terecht, Unitas’30 was nog maar amper op de helft van VVA geweest. Het ruim aanwezige publiek gaf toen al geen cent meer voor geel-zwart. We hoopten dat het geen 0-4 zou staan bij rust. Maar de bal is rond en we spelen elf tegen elf, dus je weet het nooit. En inderdaad. Plotseling fluit de scheids na 45 minuten voor rust en staan we met 2-1 voor. Ik zal u vertellen dat dit op een sprookje lijkt, maar het was toch echt waar. In de dertigste minuut komt de bal een keer in het strafschopgebied van VVA, de keeper doet iets geks (het leek erop dat hij een gladde paling in zijn hand had die hij niet onder controle kreeg, snapt u mij?) en de half-geknipte Faisal was er als de kippen bij om dit buitenkansje af te straffen: 1-1. VVA gaat weer verder met kansen creëren (en missen) en de bal wordt nog een keer weggewerkt en komt bij Youri. Foutje van een verdediger en hoppa: 2-1. Youri schiet de bal stoïcijns langs de grabbelende Zeeuwse sluitpost. In de gezellige feesttent draait de DJ nogmaals “jij krijgt die lach niet van mijn gezicht”. Kenmerkend, want zo stonden de Leurse supporters mekaar aan te kijken of dit wel echt was. Maar we stonden toch werkelijk met 2-1 voor.

Tweede helft: De mannen kwamen met goede frisse koppen de kleedkamer uit. De speech van coach Sprenkels (die werd bijgestaan door mentor en trainer Leon de Bruijn) had geholpen. Billy verving B2-speler Nick. Met beter voetbal bleven we overeind tegen VVA. Ondanks dat zij nog steeds de betere kansen kregen. Dan even een compliment er tussen door: onze jongens bleven voetballen, pepten elkaar op, geen onvertogen woord naar elkaar en gewoon door blijven gaan. Daar bereik je kennelijk een hoop mee. Helaas kon de Zeeuwse storm niet tegen gehouden worden en halverwege de tweede helft werd het 2-2. Nog 25 minuten voetbal en zouden we het redden ? De reglementen bepalen dat er geen verlenging is, maar meteen penalties. Dat zou de derde keer zijn deze bekercompetitie. Seolto en MOC liggen er nog wakker van. Inmiddels was de licht geblesseerde Faisal vervangen door de pijlsnelle spits Justin en moest “bakker” Rick wegens rugpijn afhaken en werd vervangen door stylist Rachid. Toch kregen we aan het einde van de wedstrijd nog een grote kans via Niels, maar hij wilde er niet in. Justin rende zich rot in de voorhoede en hield steeds twee verdedigers bezig. Rachid bracht rust aan de bal (wat een koele kikker is dat). Puike invalbeurt van alle drie de B2 spelers overigens ! VVA werd steeds onrustiger en gefrustreerder dat ze maar kansen bleven missen. Zou dat ons voordeel worden ? De verdediging stond flink onder druk, maar Bob voetbalde alsof zijn leven er vanaf hing en collega’s Wessel, Teun en Mitch bikkelden tot ze er bij neer vielen. De eerlijkheid gebied te zeggen dat het als een soort mirakel klonk, toe de overigens goed fluitende arbiter het laatste fluitsignaal liet klinken. Het was 2-2 gebleven. Onze jongens hebben alles gegeven wat ze hadden, twee goals gemaakt, maar gewoon een veel betere tegenstander tegenover zich gezien die het karwei al lang af had kunnen maken. Maar nu staat het 2-2 en beginnen we aan penalties. We staan weer gelijk.
Al twee weken had Robin zijn lijstje klaar. De weken er voor piekerde hij zich elke avond suf over de te hanteren volgorde. Maar het leek inmiddels een staatsgeheim wie er op het lijstje stonden. Het was twee weken geleden duidelijk geworden en op een training bekend gemaakt. Er werd veel geoefend op de training. Maar ja, dan staat er een andere keeper in en niet de doelman uit Arendskerke. Hoe goed is hij (of zou het misschien een “zij” zijn) ? Kiest hij een vaste hoek ? Klein, Groot ? Brengt ‘ie de tegenstander in verwarring ? Allemaal ingrediënten voor de aanname dat het ook nu weer een loterij zou worden. Maar het lijstje was bekend in elk geval. Welk lijstje bedoel ik: het lijstje met penalty nemers.

VVA begint en schiet raak. Dan Niels. Met zijn koppie naar beneden sjokt ‘ie naar de stip. Er ontstaat een gevecht om de bal correct weg te leggen, want er leek wel een bom ingeslagen te zijn precies op de penaltystip. Er was een kuil zichtbaar, zo groot dat een Duitser er zijn hele vakantie in door kan brengen. Maar goed, zoals een echte Halters het betaamd: Niels blijft koel en schiet de bal er in. Merel staat te juichen op de tribune voor Niels. Hier bloeit iets moois. Dan weer VVA: raak. Nu Teun van Beek. Onze T’Hijkense mannetjesputter. Hij schiet, maar helaas de bal wordt tegengehouden. Kom op Teuntje, kan gebeuren ! VVA schiet ook de derde er in: 3-1 achter. Oei oei. Nu Wout(je) Klep. Normaal een zekerheidje voor wat betreft onverzettelijkheid en garantie op een tellende penalty. Ook deze keer is hij onverstoorbaar: raak. De vierde dan van VVA: naast! Nu dus 3-2. Dan komt aanvoerder Buiks naar voren. Met zijn kenmerkende tred komt de zelfverzekerde rossige aspirant notarisklerk naar voren gekuierd. Zoals altijd: hij neemt zijn verantwoordelijkheid en schiet de bal in de touwen. Het staat weer gelijk en nu nog allebei 1 penalty nemen. De vijfde wordt genomen door de linksachter van VVA: en hij mist ! Als laatste op het lijstje staat Rick. Zou hij de druk aan kunnen ? Immers: bij een doelpunt wint Unitas’30 A2 de beker. Als ‘ie mist: dan gaan we verder met de penalties. Sprenkels krabt zich achter de oren, want het tweede lijstje had hij per ongeluk op zijn nachtkastje laten liggen in Etten-Leur. Hoe moest dat dan ? Maar afijn. De boomlange Rick slentert naar voren. Het met 400 man bevolkte sportterrein van SV Heinkenszand is gespannen. Ook nu weer gesodemieter over die penaltystip. Rick blijft onverstoord, lult nog wat met de scheids en kijkt in de rechtse hoek. De keeper ziet het. Hij neemt zijn aanloopje en schiet de bal snaarstrak in de door hem al weken bedachte linkerhoek: 4-3. Heinkenszand ontploft en het onmogelijke wordt mogelijk: A2 wint hier gewoon de beker.

Nog even de gebruikelijke plichtplegingen, ontvangst van een echte KNVB medaille en dan kan aanvoerder Buiks de beker in ontvangst nemen. Enorme blijdschap en een geweldige afsluiting van een fantastisch geslaagd voetbalseizoen.
Inmiddels was via Twitter, Facebook en al dit soort moderne dingen het nieuws in de rest van de wereld bekend geworden en stond de Leur op z’n kop. Zeker nadat bekend werd dat in Hoeven onze D3 ook de beker gewonnen had. Er werd nog even een huldiging in elkaar gezet en bij terugkomst in de kantine werd er nog een mooi feestje gebouwd. De boys hadden ook nog een prachtig cadeau geregeld voor Robin en dat werd met veel bombarie overhandigd.

Later die avond hebben de spelers de finale als ook het leuke seizoen nog geëvalueerd tijdens een barbecue. Die lange van mij was om half drie thuis, dus zal het wel gezellig zijn geweest.

Namens alle Unitassers een grote felicitatie voor alle spelers, Robin, John en Leon met de winst van de fel begeerde KNVB beker en een pluim voor jullie team.
Fijne zomer en tot na de vakantie !