Unitas'30 D3

Voor de derde keer dit seizoen speelden Unitas’30 D3 en RBC D3 in competitieverband tegen elkaar. Dit keer zonder leider Alex, die een uitje naar Kenia prevaleerde boven deze topwedstrijd. Het gemis van Alex was in de eerste helft goed voelbaar. Veel combinaties strandden in het middenveld, zowel de geel- als de oranjehemden speelden gehaast en slordig. De wind, die dwars over het veld stond, was een te grote weerstand voor beide teams. De 0-0 ruststand was dan ook niet meer dan logisch.

In de tweede helft leek er wat verbetering op komst, vooral bij de thuisploeg. Aan de inzet lag het vandaag niet, maar waar Unitas’30 in de eerste helft slordig speelde werd dat in de tweede helft wel wat beter. Vooral op het middenveld kwam wat meer ruimte en er waren diverse situaties dat we in overtal uit konden breken.

Toch bleef de hatelijke brilstand lang op het scorebord, tot RBC zo’n tien minuten voor tijd de grootste kans kreeg. De gevaarlijke linksbuiten slalomde door de verdediging, was niet zelfzucht (waar hij dat misschien beter wel kon zijn) en gaf de bal op randje zestien aan een ploeggenoot. De inzet werd om zeep geholpen en Unitas’30 kroop door het oog van de naald.

De minuten tikte weg tot de 55e minuut, vijf minuten voor tijd. Unitas’30 kreeg op zo’n twintig meter een vrije trap waar Amine zich achter nestelde. Een gedecideerde aanloop volgde en het schot was hard en hoog, doelman kansloos en Unitas’30 op een 1-0 voorsprong.

Enkele minuten later volgde de kers op de taart. Uit een aanval over de linkerflank pikte Amine op randje zestien de bal op. De controle in de lucht was mooi, de volley fenomenaal. Met een fraaie boog en voldoende snelheid schoot Amine de bal over de duikende keeper en het was 2-0.

Kort hierna floot arbiter Frauenfelder voor het einde van de wedstrijd. De spelers gaven elkaar een hand om elkaar over 1,5 week weer te treffen. Tot dan!