Unitas'30 F5

De aankomende wedstrijden beloofden de wedstrijden van de waarheid te worden. Dit maal stond de thuiswedstrijd tegen de koploper HZ’75 op het programma. HZ’75 stond van begin af aan al aan kop van onze competitie en was dan ook de gedoodverfde titelkandidaat.
Snel na het eerste fluitsignaal leek dit ook bewaarheid te worden. HZ'75 speelde de bal snel naar hun voorhoede en, alsof we dachten dat de wedstrijd nog niet begonnen was, slalomde de spitsen van HZ’75 zo door onze verdediging heen. 0-1.
De wedstrijd was amper 30 seconden oud en we keken nu al tegen een achterstand aan! Maar het werd nog erger. Alsof we aan de grond genageld stonden, speelde HZ'75 ons helemaal kwijt. Wat was dit? Mogelijk dat we te veel benadrukt hadden dat dit een erg belangrijke wedstrijd was. Ik weet het niet, maar het zat niet goed. De volgende twee corners waren dan ook beide raak, 0-3!
Dit zou wel eens cruciaal kunnen zijn voor het verdere verloop, we waren murw gespeeld, niets lukte in deze fase. HZ’75 trok zich hier niets van aan en tijdens een van de volgende aanvallen scoorde zij de vierde van de dag. 0-4, ruststand…

En wat doe je dan als trainer? Hoe krijg je dan je team nog op de rails?

Met nog een helft voor de boeg was de opdracht simpel: voetballen en de schade beperkt houden… Wat de exacte woorden van Yorrick zijn geweest, weet niemand, maar er stond een heel ander team als voor de rust. Het was nu omgedraaid, nu was Unitas de felste. Kort na de aftrap was het dan ook Lucas die knap werd vrijgespeeld door Sem. Lucas liet deze kans niet liggen en knalde droog de eerste van Unitas binnen . 1-4
Het leek erop dat we nu vleugels kregen en we geloofden in een nieuwe Wonder van de Lage Banken. De rem was er af en de strijd was nu echt begonnen.
Een prima actie van Jesse achterin bracht de bal via Binc naar Stan. Stan was ontembaar deze fase en slalomde door de verdediging van HZ heen. Boem! 2-4. Stan!
Zou het dan toch nog kunnen? Het publiek begon zich in deze fase steeds meer te laten gelden en zorgden voor een sfeervollle ambiance. Een minuut later was het Maxim die de bal snel aan Emircan mee gaf. Via Bart kwam de bal (weer) bij Stan terecht. In kansrijke positie haalde Stan verwoestend uit. Helaas, dit maal was het de paal die HZ’75 redde van de aansluitingstreffer.
Na een aantal minuten stormen richting het doel van HZ’75, luwde de storm enigszins. De twee doelpunten hadden ons veel energie gekost. Het geloof in de winst werd ook los gelaten, maar met de laatste druppels energie wisten we toch nog een fel slotoffensief eruit te slepen. Met resultaat! Het was Stan die vanuit een scrimmage uiteindelijk zijn voet tegen de bal wist te plaatsen. 3-4!
Hoelang nog, hoelang nog? Dat was wat iedereen zich afvroeg. We waren nog maar één doelpunt van de gelijkmaker verwijderd. Het kòn nog steeds!

Helaas voor ons had de scheidsrechter al snel naar de aansluitingstreffer zijn fluit in zijn mond en floot voor het laatst in de wedstrijd… Afgelopen.
Gestreden en moe, helaas niet voldaan. Jammer genoeg zat er niet meer in vandaag en moesten we onze meerdere erkennen in HZ’75. Ondanks de storm van F5 in de tweede helft, moeten we eerlijk toegeven dat HZ’75 vandaag een maatje te groot voor ons was.

De desastreuze eerste helft kon helaas niet meer rechtgezet worden door een fabuleuze tweede…