Een maatje te groot

De mannen van O12 moesten het vandaag opnemen tegen de dames van DIA MO14. Vandaag helaas zonder Jason, die een dagje weg was en Necati en Neri die nog altijd geblesseerd zijn. Jesse van de E1, oh nee, O11.1, kwam ons versterken.

Omdat Danish te laat was, moest Thomas (met het nodige lood in zijn schoenen) het keeperstenue aan en de eerste helft onder de lat plaats nemen. Ook Tariq was te laat, waardoor het team van vorige week behoorlijk op zijn kop gezet was. We begonnen met Thomas; Jesse, Wouter, Isa, Tijs; Ivar, Milan, Tom; Manuel, Arda en Ilias.

De dames van DIA lieten al snel zien waarom ze ergens bovenin stonden. Fysiek veel sterker dan alle anders teams in de competitie, maar ook gewoon goed kunnen voetballen. Het balletje ging goed rond en met vele positiewisselingen hadden de Unitassers de eerste minuten moeite om hun directe tegenstander in de gaten te houden. Na zo'n tien minuten kregen we wat meer vat op de tegenstander, maar plots kwam daar de sterke rechtsback op en schoot de bal van 20 meter onhoudbaar boven Thomas in het doel. Even later een diepe bal op de directe tegenstander van Jesse, die er met grote stappen vandoor ging. Ze maakte geen fout waarna het na een kwartier 2-0 stond. Ondanks deze achterstand deden we het op dat moment niet zo slecht en ook het restant van de eerste helft konden we goed partij bieden. De wedstrijd was redelijk in evenwicht en we kregen ook echt wel wat kansen.

Na de rust begonnen we goed en we kregen twee behoorlijke kansen op 2-1. Maar, het is een oude voetbalwet, uit de eerste de beste aanval gooiden de dames het duel in het slot en werd het 3-0.

Toch veerden de meegereisde supporters nog even op toen Milan er als de kippen bij was, toen een schot van Arda op de pal belandde. Maar weer was daar een snel antwoord van DIA, 4-1. Na de 5-1 van DIA, weer een hoog schot boven (de inmiddels ingevallen) Danish, kregen we een strafschop nadat Ilias in de zestien omver geduwd werd. Arda pakte de bal overtuigend op, maar gaf deze aan Ilias. Het is een klassieke voetbalwijsheid: een strafschop moet nooit genomen door de persoon op wie de overtreding begaan is. Ilias had lak aan deze (niet voor niks) oude stelling, pakte het leer en schoot deze volledig buiten bereik van de keeper in de hoek. 5-2, kon het nog?

Nee. Het pijpje van de meeste Unitassers was inmiddels behoorlijk leeg en de dames scoorden er nog twee.

Jammer dat de score zo hoog is uitgevallen, maar onder de genoemde omstandigheden mogen we niet ontevreden zijn en moeten we ook reëel zijn. Deze tegenstander is simpelweg een maatje te groot.

Zaterdag sluiten we de eerste seizoenshelft af, thuis tegen JEKA. Eerst nog twee keer trainen. Tot zaterdag!