BLOED, ZWEET & TRANEN: E1 KAMPIOEN

www.unitas30.nl
Zaterdag 28 april 2012 – Sportcomplex ‘Tussen de Leijen’, sinds de winterstop van 2008 het moderne onderkomen van de grootste voetbalvereniging van Breda en misschien ook wel één van de grootste van Noord-Brabant. 


De aanvangstijd gaf ons de gelegenheid uit te slapen en goed voor te bereiden op de kraker in de Hoofdklasse E. Maar waar was Thierno? Donderdag had hij zich ziek gemeld, nu niks meer gehoord. Waarschijnlijk nog ziek. Omstreeks 11:15u arriveerden we op het sportpark van JEKA en de tegenstander was ontspannen een balletje aan het hooghouden op het plein voor de kantine. Omkleden in kleedkamer 12, daar gingen we dan. De jongens hadden onderweg nog voldoende praatjes. Zoals we dat van ze gewend zijn. Omkleden. En een beetje haast maken jongens, een goede warming-up zal nodig zijn. Yoran deed zijn prikje, 12.2. Prima score, als dat maar geen voorbode is voor de uitslag van vanmiddag.

Om 11:35u sprintten de jongens naar buiten. Welk veld? Niet op het kunstgras? Oh nou, whatever. Dan maar op echt gras. Beide teams stonden inmiddels op het veld en waren lekker met de bal bezig. Er werden duels uitgevochten, 1-tegen-1, positiespel en nog een kleine voorbespreking van beide technische staffen. Ineens is daar Thierno! Hij was te laat maar gelukkig kon hij nog meerijden met de vader van Jim. Fûûût! De scheidsrechter maande ons erbij te komen om de wedstrijd aan te vangen. 

We begonnen (uiteraard) met Daan in de goal, daarvoor Bas en Jim. De laatste weken hebben we met Daan geoefend op de trap uit de handen om zo voor wat meer variatie in de opbouw te zorgen. Bas was speciaal voor deze wedstrijd even op en neer gereden van zijn vakantieadres, klasse! En Jim, voorzien van een lelijke schaafplek, vermande zich en verklaarde zich 100% fit. Op het middenveld begonnen Yoran, Mitchell en Desmond. En voorin stond Ayman. Koen en Thierno begonnen op de denkbeeldige bank. 

De dienstdoende arbiter, dhr. Knibbeler, floot om exact 12:00u voor de aanvang van deze topper. Naar schatting stonden er langs de lijn wel honderd supporters. De oproep op de website van JEKA van leider Arris had zeker zijn vruchten afgeworpen. Ook vanuit Unitas’30 was een kleine maar niet geringe enclave gekomen: voorzitter Jan Willemse, technisch coördinator Jack van Beers en diverse trainers waren op deze strijd der titanen afgekomen. 

Vanaf het moment dat we de kleedkamer uit renden was de spanning bij de kinderen te snijden. Sommigen waren wat stiller dan normaal, anderen wat drukker. Iedereen zo zijn eigen manier om hiermee om te gaan. Toch leken we scherp te zijn. Schijn bedroog. JEKA startte furieus en combineerde sterk. Het was dan ook wachten op een openingstreffer van de thuisploeg. Deze bleef uit. Mede dankzij twee reddingen van Daan, waarvan één nét voor de lijn. Dit schrijvende betekent automatisch een compliment aan Daan die ons het gehele seizoen al een geweldige vorm etaleert. 

Langzaam maar zeker kregen we wat vat op onze zenuwen en zagen de jongens in dat ze mee moesten in dit tempo. Desalniettemin kwam de openingstreffer behoorlijk uit de lucht vallen. Ayman pikte de bal op rond de middenlijn, liet drie JEKA-spelers zijn hakken zien in en werkte het leder ook nog eens achter de Bredase keeper. Zou dit dan alle schroom van ons afwerpen? Was dit het zetje dat wij nodig hadden? Even leek het erop. Maar een goed geplaatst schot binnenkant paal bracht daar verandering in. Daan kansloos. 

Kort voor rust een prima staaltje teamspel zonder bal. Een opbouwend JEKA werd kort op de huid gezeten, Jim dekte goed door, veroverde de bal en bediende Desmond. Zijn pass op Mitchell was op maat en op tijd, waardoor Mitchell wat ruimte had. En dat moet je hem niet geven! Mitchell zette een paar van zijn bekende grote stappen, legde aan en haalde vernietigend uit. De bal belandde met uiterste precisie op kniehoogte in de goal. We waren nog niet uitgejuicht en JEKA kwam weer op gelijke hoogte. Een mooie combinatie vanaf rechts werd koel afgemaakt. 

Jim kreeg last van zijn arm en liet zich verzorgen. Ondertussen was Koen in het veld gekomen voor Yoran en Yoran weer terug voor Desmond. Het tempo in de eerste helft lag ongekend hoog. De wedstrijd golfde op en neer en de toeschouwers kregen waar voor hun geld! De rust kwam dan ook als geroepen. Ranja en even uitblazen. Kort voor rust had Mitchell aangegeven te willen wisselen. Maar we kennen Mitchell al langer dan vandaag ;), dus hij bleef staan. En gelukkig maar, want het was Mitchell die ons vanmiddag voor een derde keer op een voorsprong schoot. Er werd gecombineerd aan de rechterkant, Bas op Koen, Koen naar Mitchell, Koen trok een gat, Mitchell sprintte vooruit, Ayman liep slim vrij richting de tweede paal en de verdediger moest kiezen, hij liep met Ayman mee… Mitchell kon 1 op 1 op de keeper komen, maar ook de middenvelder was weer terug gesneld, snel handelen Mitch! Daar kwam het schot… door de benen van de keeper, 2-3! Nu vasthouden jongens. 

Koen viel uit na een tik op de enkels, Thierno was zijn vervanger. Ook Desmond was er weer in gekomen. Desmond zorgde direct voor gevaar op de linkerflank. De korte periode aan de kant had hem goed gedaan en hij passeerde direct zijn tegenstander waardoor hij richting achterlijn kon. Zijn schot zoefde langs de verre paal. Afleggen op meegesnelde medespelers had waarschijnlijk een betere keuze – en misschien wel de beslissing geweest. Daarna weer een actie, nu geen afspeelmogelijkheden. Weer een mooi schoot, maar helaas. Goed gekeept. Toch kwam JEKA weer langszij. Een vrije trap werd hoog ingebracht en stuiterde zo de goal in. Bas kon ‘m toch wegkoppen? Of niet? Nee, Daan riep toch “los!”? Of toch niet? Goed, weer konden we de voorsprong niet vast houden. Het paste ook wel een beetje bij de wedstrijd. Wat een sensatie!

Nog tien minuten. Wat gaan we doen? Yoran stond nog te trappelen om in te vallen. Wie durfde het initiatief te nemen om op zoek te gaan naar een vierde treffer? JEKA? Unitas’30? Toeschouwers begonnen te rekenen. Wat nu bij een gelijkspel? Dan blijft het gat drie punten en dan is er nog niemand kampioen. Unitas’30 kreeg een vrije trap, pak ‘m beet twintig meter van de vijandelijke goal. Jim, gezegend met een geweldige linker, nestelde zich achter de bal. Hier hadden we het weleens over gehad. Schiet een vrije trap altijd tussen de palen. Klinkt simpel, JEKA deed het net ook bij de 3-3, maar niet altijd even voor de hand liggend. Korte aanloop, alleen Bas nog in de buurt, de rest in de doelmond. Daar komt de pass. Is het wel een pass of voorzet? Jim schiet wel erg hard, wow….. ja hoor…. Wat een trap! In de kruising! Geweldig doelpunt! Alle ploeggenoten doken op Jim en de Yoran en Koen liepen het veld in. Concentratie jongens. Nog een paar minuutjes. 

JEKA zette alles op alles en ging één op één spelen. De scheidsrechter steekt vijf vingers in de lucht. Vijf minuten. We kregen ruimte in de omschakeling. Werd helaas geen gebruik van gemaakt. Dan krijgt JEKA nog een vrije trap op zo’n 12 meter. Oh nee. Daan zet een muurtje, positioneert zichzelf. Aanloop, geen schot, maar afleggen op een medespeler. Thierno blokt, Mitchell werkt half weg, Ayman komt helpen, Bas en Jim organiseren, Desmond verdedigt en Daan duwt z’n mannen vooruit. Pfffw, de bal wordt weggewerkt. Dat was nog even billenknijpen zeg. 

De prima leidende scheidsrechter steekt nog maar één vinger in de lucht. En ja hoor, ook deze minuut komen we goed door. Fûûût fûûût fûûût. Einde wedstrijd. Kampioen! Wat een climax! Felicitaties, champagne, knallende confetti en een hoop blijde gezichten. Uiteraard ook de sportieve reactie en handjes van de tegenstander, een voorbeeld. Zo hoor je te verliezen, met een traan maar met opgeheven hoofd. Want wat was het een wedstrijd zeg. Beide teams vol op de aanval, een voortdurende op en neer golvend spel en strijd op elke meter. De jongens zaten er helemaal doorheen, of toch niet? Er was in ieder geval nog voldoende kracht om leider Richard onder de douche te zetten. 

Zo zijn we nu officieel kampioen (wat zelfs niet aan Erik Pieters voorbij is gegaan!) en dat nog wel in de onderlinge confrontatie met onze enige belager die dit seizoen voor de competitie thuis nog niet verloren had. Bij terugkomst in de kantine werden we nog even in het zonnetje gezet door de ouders en het kantinepersoneel (bedankt!) en op de melodie van “Kampioenuh!” lieten sommige jongens zien niet alleen te kunnen voetballen maar ook zeker te kunnen feesten. 

Volgende week spelen we de laatste competitiewedstrijd, thuis tegen UVV’40 om 10:00u. Voor, tijdens en na deze wedstrijd worden jullie officieel gehuldigd. 

Tot dinsdag op de training!  

 
Na een jaar voorbereiding was het weer zover: De traditionele voetbalquiz Unitas`30! Presentator Niels nam de aanwezige teams mee in… Meer >
 
www.unitas30.nl
Beste Unitassers,   We merken de laatste tijd dat het bestaande parkeerprotocol niet zo serieus genomen wordt. Meer en meer… Meer >
 
www.unitas30.nl

paasei actie 2024

17 maart 2024
We zijn trots dat weer zoveel kinderen hun best hebben gedaan om paaseitjes te verkopen. Of je maar een paar of veel zakjes paaseitjes… Meer >
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Jubilarissen

18-05-2023
Meer >
 
 
Terug naar boven